Hayalleri vardı Hüsnü'nün ama ...
Parası yoktu ama hayalleri vardı !
Babası rahatsızlandı, annesiyle birlikte , tedavi için Ankara'nın yolunu tuttu.Ama kurtaramadılar.
Hayat önce Babasını alarak ilk darbeyi vurdu ona...
Herkes bilir ki , baban yoksa bu hayatta, hayatın yarısı da yoktur.
Okuyamadı , çalıştı , para kazanıp evine destek olmak için...
Bazen iyi görünüp arkasından iş çevirenlere isyan etti...
Ama o da biliyordu, hayat böyleydi, insanlar böyleydi...Gözünün önüne baktı.
Vatan sevdalısıydı, herşeyi unutup , kafasını kaldırıp dimdik bir şekilde...
Diyordu ! Bazılarının demeye utandığı....
Sonra her Türk gencinin hayali olan, Askerlik zamanı gelmişti.Güle oynaya gitti..
Sonra , o acı haber geldi.Henüz eğitim birliğindeydi.150 arkadaşıyla birlikte zehirlendi, hastaneye kaldırıldı.Ama kurtarılamadı..
Çok seviliyordu.Çoğunun arayıpta bulamadığı bir sevgiydi bu, hepimizi üzdü...
Bu zehirlenme olayı iyi araştırılmalı, son yıllarda o kadar kahpelikle karşı karşıya kaldık ki, artık her olayın iyi incelenmesi gerekiyor.Bu öyle alalade bir zehirlenme vakası değil ! Koca bir birlikten bahsediyoruz... Kardeşim Hüsnü'ye Allah'tan rahmet diliyorum, kederli ailesine ise başsağlığı... Mekanı cennet olsun.